Wijn met de Jordanier met wie ik nu samenwoon

Het weer was mooi en ik had zin om te lopen. Na een ontbijt bij ClintonStreetBaking (wel duur! heel Nederlandse opmerking) ben ik over de First Avenue van de 2nd naar de 42nd street gelopen. Het blijft een wonderbaarlijke stad. Soms lijk je door een derde wereldstad te lopen en dan vliegen je de universiteiten, medische gebouwen en luxe condo's om de oren. De rij bij de UN-passen was lang, gelukkig regende het niet hoewel in de zon staan ook niet meevalt met die hoge gebouwen. In de rij kwam ik aan de praat met een dame uit Utah, voorzitter van een internationale vrouwenorganisatie die daar samen met haar zoon van 14 jaar was. We hadden genoeg tijd om van alles uit te wisselen. Toen ik eindelijk achter een koffie bij Starbucks zat, keek ik naar gebouw met halverwege een soort vleugeltjes. Dat bleek het Chrysler Building te zijn. Ik heb 's middags 2 side-events gevolgd, 1 over pesten van en geweld tegen vrouwen (gesprek met de inleidster gehad over bullying waarmee ik ervaring heb in mijn laatste baan) en 1 over hulp aan vrouwen met HIV/Aids in Iran. Er waren geen Iraniers uit het land zelf aanwezig vanwege het inreisverbod. 's Avonds wijn gedronken met Bob, mijn huisgenoot uit Jordanie.