21 maart de pacific highway

We vertrokken om een uur of tien richting San Francisco. We ontmoetten nog de airbnb eigenaren, John en Elle. Elle liet ons beelden zien van de brand, ook bij onze airbnb, die door John eigenhandig met twee maskers op was geblust. We zouden de Pacific Coast Highway nemen, maar eigenlijk waren we direct al verkeerd op de weg naar LA. Dat hebben we gecorrigeerd en we vervolgden onze weg op de 101 omdat we dachten dat dat de Pacificic Coast highway was. Door een wonder kwamen we in St Barbara terecht, waar we op de pier konden parkeren en waar we een goed uitzicht hadden op de baai en de kust. Aan het eind van de pier konden we eten bestellen. MA nam crabcakes en ik dacht 'ik ga stoer doen' en bestelde de zee-egel. De dame die ons fotografeerde vertelde hoe ik het moest eten en zei ook nog even dat het omhulsel van de zee egel nog even leefde. Ik heb het wel opgegeten en het was niet slecht, maar ik voelde me wel slecht. Later las ik dat ik de geslachtsorganen van de zee-egel gegeten had. Daarna vervolgde we onze weg via 101 waarvan we dachten dat het de Pacific Highway was. Totdat Mary Ann zei terwijl we San Francisco naderden, dat we wel heel weinig zee hadden gezien. Daarin had ze gelijk. De 101 gaat door de tuinbouwgebieden (veel citrusvruchten) en bergachtige gebieden (groen met bomen en met weinig bomen). Goed, we hadden de Pacific Highway 1 dus gemist. In San Francisco vonden we heel wonderbaarlijk tamelijk snel La Luna Inn, maar die bleek nog niet betaald, dus we moesten meer dan 600 dollar (inclusief deposit) ophoesten. Dat lukte niet, want we konden alleen tot max 200 pinnen. MA en ik gingen na het pinnen even relaxen in een 'restaurant' wat een kleverige tent bleek te zijn. Het eten was best, de wijn goed en daarna werden we - ondanks het feit dat we niet het volledige bedrag hadden - toch toegelaten tot het motel. Vanuit onze grote kamer kunnen we Golden Gate Bridge zien.